Uyku öncesi madden başımı, kalben gönlümü bağladığım kitap…
Yüklerimi “inşirah” suresiyle alan; kimsenin beni anlamadığı zamanlarda, “kalem” suresinde Peygamber efendimiz as ‘a hitaben “deli değilsin” hitabıyla, zamanında onun bile anlaşılmadığını hatırlatan, teselli veren; işin içinden çıkamayacağımı düşündüğüm sıkıntılarda Yunus as’ın balığın karnından nasıl da umutsuzken çıkarıldığını anlatarak bana umut olan; dostum, sırdaşım, arkadaşım olan bir kitap Kur’an-ı Kerim….
Yatmadan önce, şah damarımdan öte yakınlığına sığınıyorum Rabbimin…Bu kadar acizken hayatta, ancak her şeyi Rabbime emanet ederek ve onun ilmine güvenerek uykuya dalabiliyorum…
düşüncelerime ve duygularıma tercüman olmuşsunuz,insanların eş ruhları biribirnden ne kadar uzaktaysa,
teknolojiyakınlığı sağlıyor ya sağolsun…İnsanların ihtiyaç duyduğu her bilgi kutsal kitapta mevcut,görmesini bilene….Mesela hz .yusuf kıssası aşkı anlatıyor,aşk karşısında gösterilen olağanüstü sabrı,bunu yşayanlar bilir,tabi hayatında bi çok şeyi yaşamamış insanlar bu kitabı anlayamaz,iza cae surasinde bile insan, güç durumlara sabredince allahın yardımının nasıl geldiğini hissediyor,bu kitap insan gönlüyle kurulmuş özel bi iletişim şekli ,herkes anlayamıyor,mesala karıncaların iletişimini anlayabiliyor muyuz ,hayır,kurandaki insanlarla kurulan iletişim içinde özel bi ilim yani gönül ilmi gerekldir….
aklıma canfeza tarafından yöneltilen şu soru geldi: ‘üç beş kitap okumak sizi bilgili yaparken, ilk emri “oku” olan bir kitabı okumak bizi nasıl cahil yapabilir?’